Het is al avond. Het was een kille en koude dag vandaag. Mist overheerste ons stukje Portugal . Liever lezen dan werken en liever bij de openhaard dan buiten aan de slag…. Maar ja Liever bestaat niet altijd en ons bedrijf moet worden klaargemaakt voor het aanstormende voorjaar. De telefoon gaat….
São, onze hulp vraagt of ze morgen met haar dochter Helena langs mag komen voor een fotoshoot. Nu kennen we Helena en die mag altijd langskomen voor een fotoshoot. De vraag vonden we licht vreemd.
Helena komt om 10.30u met een fotograaf die er daadwerkelijk om 10.30u is. Vlug met São gebeld, “we zijn er over 10 minuten”. Dit geeft mij de gelegenheid om met de fotograaf, Rui Minderico, te praten. Hij is freelancer en werkt o.a. voor “Correio da Manhã”, een van de grote kranten van Portugal. Hij fotografeert voor het weekendmagazine van Correia da Manhã. Rapportages over mensen die er toe doen, persoonlijkheden en bekende sterren. Helena Isabel, zoals ze voluit heet, wordt door hem op de gevoelige plaat vastgelegd ofwel digitaal vereeuwigd. Toegegeven, Helena is een mooie meid ….. en komt uit Ferreira do Alentejo. Zelfs de burgemeester van ons stadje heeft trots een bericht op facebook geplaatst: E pronto…Ferreira a começar bem o ano! Feliz 2017! Trots dat wederom iemand uit Ferreira zijn stad op de kaart heeft gezet. Toeters, bellen, feest, enthousiasme. Rui laat wat voorbeelden van zijn werk zien.
De oprit knarst, de lucht buldert….. de zilvergrijze BMW van Chico komt naar boven gestoven. Rui en ik kunnen amper aan de kant springen en in een glimp zien we de lachende gezichten van São en haar Chico. Het weerzien is zoals altijd: vrolijk en hartelijk. De nieuwjaarswensen ook . Dan zwaait de achterdeur open en met de grandeur van een wereldster stap ze uit, ons “buurtmeisje”. Niks hoogmoed maar vrolijkheid, lachen, omhelzingen en gewoon…. de dochter van onze hulp.
De fotograaf knipt, dirigeert, bekijkt. Helena voor de nieuwe herdershut op ons terrein. Helena op een van onze zelf ontworpen palletstoelen op het gazon, Helena op de schommel aan de olijfboom, voor ons huis, bij het zwembad, in de Cabana. Helena wandelend over onze oprit en begroet door onze aanstormende hond Luna. Als een volleert model loopt, zit, draait Helena over ons terrein. In de buurt de knippende fotograaf….. die de regie al snel uit handen geeft, en ikzelf natuurlijk, want het komt niet alle dagen voor dat jouw habitat ineens wordt uitverkoren tot “beste bijrol” in een sprookjesfilm. De lichte vandaag-nevel maakt plaats voor zon. De camera’s knippen nog sneller en de vrolijkheid gonst door de lucht. Helena is aanwezig en heeft ook even tijd voor ons. Alle belevenissen van de laatste maanden in een half uur gepropt. Dan geeft de fotograaf aan dat hij moet vertrekken. Een volgende klus, het fotograferen van een interland deze avond, wacht. Ze stappen in hun auto’s. Grind schiet onder de banden weg als ze naar beneden scheuren…. nog de laatste foto bij onze poort beneden met Helena op het muurtje van o-vale-da-mudança en weg zijn ze. Daar verdwijnt onze winnares van de Portugese Big-Brother-live-show: Casa dos Segredos (part 6) in de verte.